The Definitive Guide to بیماری پارکینسون در نوجوانان

The Definitive Guide to بیماری پارکینسون در نوجوانان

Blog Article

امروزه با استفاده از کاردرمانی در منزل می‌توان بیماری پارکینگسون را به خوبی کنترل کرد. در این روش با استفاده از تمریناتی که توصیه می‌شود، بیمار موردنظر می‌تواند تا حد زیادی از پیشرفت بیماری خود پیشگیری کند.

آریتمی قلبی چیست؟ انواع، علت و علائم تپش یا ضربان نامنظم قلب + درمان

 لباس هایی را انتخاب کنید که به راحتی پوشیده شوند و در بیایند.

با این حال، حرکت ممکن است به واکر یا نوع دیگری از وسایل کمکی نیاز داشته باشد.

پارکینسون، اختلال سیستم اعصاب مرکزی است که در آن قسمتی از مغز که مسئول حرکات است، درگیر می شود. تخریب عصبی می تواند منجر به کاهش سطح دوپامین شود، ماده شیمیایی مغز که حرکات را کنترل می کند. دوپامین، نقش مهمی را در عملکردهای فیزیکی و ذهنی بر عهده دارد که از جمله آن ها می توان به حرکات اختیاری، ادراک و یادگیری، خلق و خو، حافظه، رفتارهای عمومی اشاره کرد.

بیماری پارکینسون در ایران حدود ۲ درصد از افراد مسن را درگیر می‌کند. با ما باشید تا درباره‌ی این بیماری اطلاعات مفیدی به‌دست آورید.

امروزه درمان خاصی برای پارکینسون پیدا نشده است؛ اما خوشبختانه بر اساس تحقیقاتی که انجام شده است، می‌توان در آینده ی نزدیک به درمان قطعی پارکینسون دسترسی پیدا کرد.

  اما مهم است بدانید که داشتن این جهش های ژنی به این معنی نیست که شما قطعاً به این بیماری مبتلا خواهید شد.

بر اساس تحقیقاتی که انجام شده است، رژیم‌های غذایی که دارای آنتی اکسیدان هستند می‌توانند در مغز برای جلوگیری از پیشرفت بیماری پارکینسون مفید باشد.

علائم اولیه بیماری پارکینسون ممکن است ناشناخته باقی بمانند.

 ممکن است نتوان پیشرفت پارکینسون را کند کرد ، اما می توانید بر موانع و عوارض فائق آیید تا در حد امکان کیفیت زندگی بهتری داشته باشید.

پارکینسون می‌تواند در افراد مختلف به شکل‌های متفاوتی بُروز کند. بسیاری از افراد ممکن است برخی نشانه‌ها را داشته باشند؛ ولی برخی دیگر خیر.

پزشک متخصص در این زمینه توصیه می‌کند که سبک زندگی خود را تغییر دهید و ورزش‌های هوازی را به طور مداوم انجام دهید. در بعضی از مواقع فیزیوتراپی که باعث تعادل علائم بیماری پارکینسون و درمان و کشش می‌شود هم توصیه می‌کنند.

تاکنون هیچ گونه ‌آزمایش خاصی برای تشخیص آن وجود ندارد. لذا تشخیص این بیماری امری دشوار است. عموما پزشکان برای تشخیص این بیماری ویژگی‌ های اساسی اختلال حرکتی در فرد را مورد بررسی قرار می دهند.